غزل ....................... رهی معیری

اشكم ولي به پاي عزيزان چكيده ام خارم ولي به سايه ي گل آرميده ام با ياد رنگ و بوي تو اي بهار عشق همچون بنفشه سر به گريبان كشيده ام من جلوه شباب نديدم به عمر خويش از ديگران حديث جواني شنيده ام از جام عافيت مي نابي نخورده ام وز شاخ آرزو گل عيشي نچيده ام موي سپيد را فلكم رايگان نداد اين رشته را به نقد جواني خريده ام اي سروپاي بسته به آزادگي مناز آزاده ي من كه از همه عالم بريده ام گر مي گريزم از نظر مردمان (( رهي )) عيبم مكن كه آهوي مردم نديده ام رهي معيري

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها